Содержание

Jak mogliśmy wcześniej żyć w pokoju
Licząc tylko na przychylny los
I nie marzyć o promiennym boju,
By usłyszeć surm zwycięski głos.

Jak mogliśmy... Ale nie jest późno.
Słońce ducha jest przychylne nam.
Słońce ducha, łaskawe i groźne
Nie opuszcza naszych niebios ram.

Duch rozkwita, jak majowa róża,
Niczym ogień, który niszczy mrok.
Ciało niewolniczo jemu służy,
W życiu nie opuszcza go na krok.

W dzikim wdzięku niezmierzonych dali,
W cichej tajemnicy leśnych głusz
Nie ma niełatwego nic dla woli,
Męczącego nie ma też dla dusz.

Wiem, że wkrótce jesień znów nadejdzie,
Słońce skończy znojny, letni trud
I w ogrodzie ducha zbiorą ludzie
Szczerozłoty i dojrzały płód.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Солнце духа» на польский язык.

Солнце духа

Как могли мы прежде жить в покое
И не ждать ни радостей, ни бед,
Не мечтать об огнезарном бое,
О рокочущей трубе побед.

Как могли мы… но еще не поздно,
Солнце духа наклонилось к нам,
Солнце духа благостно и грозно
Разлилось по нашим небесам.

Расцветает дух, как роза мая,
Как огонь, он разрывает тьму,
Тело, ничего не понимая,
Слепо повинуется ему.

В дикой прелести степных раздолий,
В тихом таинстве лесной глуши
Ничего нет трудного для воли
И мучительного для души.

Чувствую, что скоро осень будет,
Солнечные кончатся труды
И от древа духа снимут люди
Золотые, зрелые плоды.