- Язык:
Польский (Polska)
- Автор:
Тадеуш Рубникович(Tadeusz Rubnikowicz)
Wojna
Война
Niczym pies łańcuchem umęczony,
Skomli cekaem, blokując bród
I szrapnele brzęczą niczym pszczoły,
Zbierające jasno-krwisty miód.
W dali „hura” – niczym pieśń wesoła
Żeńców, bo skosili żyta pas.
Powiesz: To - najmilszy obraz sioła
W przedwieczorny, najpiękniejszy czas.
I zaprawdę, światłe i bez cieni
Sprawy wojny, można by tak rzec.
Serafini, jaśni, uskrzydleni,
Wyglądają zza żołnierskich plec.
Ludzi utrudzonych i wlokących
Poprzez pola oroszone krwią,
Dzielność siewców i heroizm żnących,
Pobłogosław Panie ręką swą.
Tak, jak tych, co plecy gną nad sochą,
Tak, jak tych, co modlą mimo trosk,
Serca ich spalają się przed Tobą,
Tak jak w świecach się wypala wosk.
Ale temu, Panie, przywróć siły,
Za zwycięstwo podarunek miej,
Kto pokonanemu powie: „Miły,
Mój braterski całus przyjąć chciej!”
Skomli cekaem, blokując bród
I szrapnele brzęczą niczym pszczoły,
Zbierające jasno-krwisty miód.
W dali „hura” – niczym pieśń wesoła
Żeńców, bo skosili żyta pas.
Powiesz: To - najmilszy obraz sioła
W przedwieczorny, najpiękniejszy czas.
I zaprawdę, światłe i bez cieni
Sprawy wojny, można by tak rzec.
Serafini, jaśni, uskrzydleni,
Wyglądają zza żołnierskich plec.
Ludzi utrudzonych i wlokących
Poprzez pola oroszone krwią,
Dzielność siewców i heroizm żnących,
Pobłogosław Panie ręką swą.
Tak, jak tych, co plecy gną nad sochą,
Tak, jak tych, co modlą mimo trosk,
Serca ich spalają się przed Tobą,
Tak jak w świecach się wypala wosk.
Ale temu, Panie, przywróć siły,
Za zwycięstwo podarunek miej,
Kto pokonanemu powie: „Miły,
Mój braterski całus przyjąć chciej!”