Содержание

Translations

W krąg słowiki na cyprysach, księżyc wspiął się nad jezioro,
Kamień czarny, kamień biały, wina dziś wypiłem sporo
I śpiewała mi butelka głośniej niźli serca brzmienie:
Świat to blask z oblicza druha, wszystko inne jego cieniem!

Nie od dzisiaj, nie od wczoraj ja w podczaszym mam kompana,
Nie od dzisiaj, nie od wczoraj spiłem się z samego rana,
Chodzę, chwaląc się, że miałem, czym zwycięstwo jest, olśnienie:
Świat to blask z oblicza druha, wszystko inne jego cieniem!

Jestem pijak i włóczęga, też lekkoduch ze mnie wielki,
Wszystko, czegom się nauczył, zapomniałem już na wieki,
Dla uśmiechu różowego i piosenki z tym refrenem:
Świat to blask z oblicza druha, wszystko inne jego cieniem!

Oto chodzę po mogiłach, co przyjaciół moich strzegą,
Czy o miłość pytać zmarłych to doprawdy coś zdrożnego?
I wykrzyczał z dołu czerep sekret grobu jednym tchnieniem:
Świat to blask z oblicza druha, wszystko inne jego cieniem!

Pod księżycem na jeziorze cienie jęły się kołysać
I słowiki nagle zmilkły na wysokich, na cyprysach,
Tylko jeden śpiewał głośno, ten, milczący wpierw odmieniec:
Świat to blask z oblicza druha, wszystko inne jego cieniem!

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Пьяный дервиш» на польский язык.

Пьяный дервиш

Соловьи на кипарисах и над озером луна,
Камень черный, камень белый, много выпил я вина.
Мне сейчас бутылка пела громче сердца моего:
Мир лишь луч от лика друга, всё иное тень его!

Виночерпия взлюбил я не сегодня, не вчера,
Не вчера и не сегодня пьяный с самого утра.
И хожу и похваляюсь, что узнал я торжество:
Мир лишь луч от лика друга, всё иное тень его!

Я бродяга и трущобник, непутевый человек,
Всё, чему я научился, всё забыл теперь навек,
Ради розовой усмешки и напева одного:
Мир лишь луч от лика друга, всё иное тень его!

Вот иду я по могилам, где лежат мои друзья,
О любви спросить у мертвых неужели мне нельзя?
И кричит из ямы череп тайну гроба своего:
Мир лишь луч от лика друга, всё иное тень его!

Под луною всколыхнулись в дымном озере струи,
На высоких кипарисах замолчали соловьи,
Лишь один запел так громко, тот, не певший ничего:
Мир лишь луч от лика друга, всё иное тень его!