Содержание

Kiedy tylko się pokaże
Nad urwiskiem stary fort
I weseli marynarze
Wejdą znów w znajomy port.

W knajpie, za kufelek cydru,
Stary wyga powie wnet,
Że porazić morską hydrę
Może czarnej kuszy bełt.

Goście setnie zabawiają
W gronie ciemnoskórych pań
I zapachy rozpływają
Z przygotowywanych dań.

A w tawernach zapyziałych,
Od zachodu, aż po świt,
Talią kart oznakowanych
Brać szulerska ćwiczy spryt.

Dobrze, będąc w dokach portu
W każdy zakamarek wleźć,
Miło z żołnierzami z fortu
Bijatyki nocą wieść.

Lub zmanierowanym paniom
Za dwa su umilać czas,
Przy tym sprzedać, nie za tanio
Kolczyk z miedzi, z małpką wraz.

Potem, klnąc jak szewc ze złości,
Że amulet stracił czar,
Przegrać wszystko, rzutem kości
Na podłodze pełnej szpar.

Ścichnie wrzawa zwariowana,
Pijanych słów bezładny lot,
Gdy megafon kapitana
Wezwie - czas odpłynąć stąd.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Только глянет сквозь утесы…» на польский язык.

Только глянет сквозь утесы…

Только глянет сквозь утесы
Королевский старый форт,
Как веселые матросы
Поспешат в знакомый порт.

Там, хватив в таверне сидру,
Речь ведет болтливый дед,
Что сразить морскую гидру
Может черный арбалет.

Темнокожие мулатки
И гадают, и поют,
И несется запах сладкий
От готовящихся блюд.

А в заплеванных тавернах
От заката до утра
Мечут ряд колод неверных
Завитые шулера.

Хорошо по докам порта
И слоняться, и лежать,
И с солдатами из форта
Ночью драки затевать.

Иль у знатных иностранок
Дерзко выклянчить два су,
Продавать им обезьянок
С медным обручем в носу.

А потом бледнеть от злости
Амулет зажать в полу,
Вы проигрывая в кости
На затоптанном полу.

Но смолкает зов дурмана,
Пьяных слов бессвязный лет,
Только рупор капитана
Их к отплытью призовет.