სონეტი
უეჭველია, ავადა ვარ: გულში ნისლია,
მომბეზრდა ხალხი, არც მოსმენის სურვილი არ მაქვს.
სიზმარში ვხედავ მოელვარე სამეფო ალმასს,
და იატაგანს, პირგანიერს, ბასრს და სისხლიანს.
მე მეჩვენება (არ ვტყუვდები, ვიცი ნამდვილად)
თათარი მყავდა წინაპარი, დაელმებული,
მრისხანე ჰუნი... და ვარ ახლა სენით ვნებული,
ასწლეულებს რომ მოაწია ასე ადვილად.
ვდუმვარ, ვჭმუნვარებ, და იხსნება კედლები თვალწინ:
ქაფის თეთრ ფთილებს ოკეანის ტალღები არწევს,
გრანიტს ჩამავალ მზის სხივები ფერავს დამრეცი.
ქალაქი ცისფერ გუმბათებით, დიდი თაღებით,
აყვავილებულ ჟასმინებით სავსე ბაღები.
ჩვენ აქ ვიბრძოდით... აჰ, ასეა! მე აქ დავეცი.
მომბეზრდა ხალხი, არც მოსმენის სურვილი არ მაქვს.
სიზმარში ვხედავ მოელვარე სამეფო ალმასს,
და იატაგანს, პირგანიერს, ბასრს და სისხლიანს.
მე მეჩვენება (არ ვტყუვდები, ვიცი ნამდვილად)
თათარი მყავდა წინაპარი, დაელმებული,
მრისხანე ჰუნი... და ვარ ახლა სენით ვნებული,
ასწლეულებს რომ მოაწია ასე ადვილად.
ვდუმვარ, ვჭმუნვარებ, და იხსნება კედლები თვალწინ:
ქაფის თეთრ ფთილებს ოკეანის ტალღები არწევს,
გრანიტს ჩამავალ მზის სხივები ფერავს დამრეცი.
ქალაქი ცისფერ გუმბათებით, დიდი თაღებით,
აყვავილებულ ჟასმინებით სავსე ბაღები.
ჩვენ აქ ვიბრძოდით... აჰ, ასეა! მე აქ დავეცი.
Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Сонет» на грузинский язык.
Сонет
Я верно болен: на сердце туман,
Мне скучно все, и люди, и рассказы,
Мне снятся королевские алмазы
И весь в крови широкий ятаган.
Мне чудится (и это не обман),
Мой предок был татарин косоглазый,
Свирепый гунн… я веяньем заразы,
Через века дошедшей, обуян.
Молчу, томлюсь, и отступают стены —
Вот океан весь в клочьях белой пены,
Закатным солнцем залитый гранит,
И город с голубыми куполами,
С цветущими жасминными садами,
Мы дрались там… Ах, да! я был убит.