Содержание

Translations

W dni korytarzu, pod sklepieniem,
Którym firmament mnie przygniata,
Wpatrzony w wieki, żyję mgnieniem,
Czekam Soboty Wielkiej świata.

Kresu podbojów, trwóg i nieszczęść,
Gdy się tułaczka duszy skończy…
O, przybądź dniu, gdy będę wreszcie
Widzący jasno i wiedzący!

Gdy zyskam sobie duszą inną,
Abym nie gniewał się, nie płakał,
Ja błogosławię ową słynną
Drogę do słońca od robaka.

A ów, co ze mną szedł tą drogą
W pokornej ciszy, w gromu trzaskach,
Rozkosze moje sadził srogo,
Dla mojej winy zawsze łaskaw,

Uczył jak milczeć, walczyć dumnie,
Uczył mądrości ziemskiej myśli
Odłoży kostur, spojrzy ku mnie
I powie: "Otośmy i przyszli".

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Вечное» на польский язык.

Вечное

Я в коридоре дней сомкнутых,
Где даже небо тяжкий гнет,
Смотрю в века, живу в минутах,
Но жду Субботы из Суббот;

Конца тревогам и удачам,
Слепым блужданиям души…
О день, когда я буду зрячим
И странно знающим, спеши!

Я душу обрету иную,
Все, что дразнило, уловя.
Благословлю я золотую
Дорогу к солнцу от червя.

И тот, кто шел со мною рядом
В громах и кроткой тишине, —
Кто был жесток к моим усладам
И ясно милостив к вине;

Учил молчать, учил бороться,
Всей древней мудрости земли, —
Положит посох, обернется
И скажет просто: «мы пришли».