Содержание

Translations

Gdy z nieprzejrzanej życia toni
Mój duch widzący mknął w przestrzenie,
Na pogrzebowej ceremonii
Brzmiało żałobnie błogie pienie.

I w zawodzeniu nieustannym
Nad trumną kłoniąc się wokoło
Żałobne całowały panny
Usta i blade moje czoło.

Pomny więc na szczęśliwe lata,
Ze świetlistego nieboskłonu
Wróciłem znów do granic świata
Ukoić miłość opuszczoną.

Kwiatami napełniłem niwy,
Przejrzystym blaskiem śpiewne zdroje,
By pocałunek ludziom żywym
Oddały wonne usta moje.

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Когда из темной бездны жизни...» на польский язык.

Когда из темной бездны жизни...

Когда из темной бездны жизни
Мой гордый дух летел, прозрев,
Звучал на похоронной тризне
Печально-сладостный напев.

И в звуках этого напева,
На мраморный склоняясь гроб,
Лобзали горестные девы
Мои уста и бледный лоб.

И я из светлого эфира,
Припомнив радости свои,
Опять вернулся в грани мира
На зов тоскующей любви.

И я раскинулся цветами,
Прозрачным блеском звонких струй,
Чтоб ароматными устами
Земным вернуть их поцелуй.