Содержание

Translations

Słońce toczy się, złotem ubarwia mój lok,
Zrywam kwiaty i wiatr przywołuję spod chmur.
Czemu szczęściem, jak dziecku, nie błyszczy mi wzrok
I nie czuję spokoju, jak czuje go król?

Drży cięciwa na łuku, choć czar jego prysł,
Miecz błyszczący wspomina mistrzowski swój cios,
On, szalony, nie może zapomnieć wciąż wysp
I mórz tamtych, gdzie w bitwach się ważył nasz los .

Któż to wie, komu śmierć teraz zadać by rad
Mocny miecz i z cięciwą jak stal pewny łuk?
Czyż nie wiecie — firmament zdobyty, bez strat,
Ziemia też nam przychylna, jak aliant i druh;

Wszystkie morza mym statkom kłaniały się w pas,
Każdy brzeg w tych kampaniach nie skąpił nam dróg.
Tam, gdzie niebo i ziemia spotkały nie raz,
Czyżby w tamtych bezkresach wasz czaił się wróg? 

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «После победы» на польский язык.

После победы

Солнце катится, кудри мои золотя,
Я срываю цветы, с ветерком говорю.
Почему же не счастлив я, словно дитя,
Почему не спокоен, подобно царю?

На испытанном луке дрожит тетива,
И все шепчет, и шепчет сверкающий меч.
Он, безумный, еще не забыл острова,
Голубые моря нескончаемых сеч.

Для кого же теперь вы готовите смерть,
Сильный меч и далеко-стреляющий лук?
Иль не знаете вы: завоевана твердь,
К нам склонилась земля, как союзник и друг;

Все моря целовали мои корабли,
Мы почтили сраженьями все берега.
Неужели за гранью широкой земли
И за гранью небес вы узнали врага?