Содержание

Translations

Miły chłopcze, czujesz radośći ambitnie ćwiczysz ręce,
Tylko nie proś o to szczęście jeśli chcesz spokojnie spać,
Nawet nie wiesz, nawet nie wiesz, czym dla ciebie są te skrzypce,
Czym jest mroczne przerażenie tych, co pragną na nich grać!

Ten, kto poczuł w swoich rękach ten instrument pełen wdzięku,
Ten utracił bezpowrotnie blask promiennych oczu swych,
Duchy piekła lubią słuchać tych zniewalających dźwięków,
Wściekłe wilki się błąkają wyczekując tonów złych.

Muszą wiecznie śpiewać dźwięcznie struny, chociaż skrzypek płacze,
Wiecznie musi bić się, wić się smyczek, wykazując spryt,
Przy spiekocie, przy zamieci, kiedy przypływ gna grzywacze,
Kiedy zorzą płonie zachód i gdy wstaje blady świt.

Zmęczysz się i rytm utracisz, i ulotnią się zachwyty
Już nie będziesz w stanie krzyknąć, bo na chwilę stracisz dech, —
W chwili tej krwiożercze wilki zgiełk podniosą i skowyty
W gardło wczepią się zębami, hien usłyszysz obok śmiech.

Wówczas pojmiesz, jak złośliwe było wszystko, co śpiewało,
W oczy spojrzy poniewczasie ukrywany, dawny strach.
I zabójczy chłód tęsknoty niczym sieć owinie ciało,
I zaszlocha narzeczona, druh twój też utonie w łzach.

Chłopcze, dość już! W tym nie znajdziesz ani szczęścia, ani skarbów!
Ale widzę — ty się śmiejesz, spojrzeniami siejesz blask.
Weź te czarodziejskie skrzypce, popatrz w oczy tych bastardów
I polegnij sławną śmiercią, straszną śmiercią wielkich gwiazd!

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Волшебная скрипка» на польский язык.

Волшебная скрипка

Милый мальчик, ты так весел, так светла твоя улыбка,
Не проси об этом счастье, отравляющем миры,
Ты не знаешь, ты не знаешь, что такое эта скрипка,
Что такое темный ужас начинателя игры!

Тот, кто взял ее однажды в повелительные руки,
У того исчез навеки безмятежный свет очей,
Духи ада любят слушать эти царственные звуки,
Бродят бешеные волки по дороге скрипачей.

Надо вечно петь и плакать этим струнам, звонким струнам,
Вечно должен биться, виться обезумевший смычок,
И под солнцем, и под вьюгой, под белеющим буруном,
И когда пылает запад и когда горит восток.

Ты устанешь и замедлишь, и на миг прервется пенье,
И уж ты не сможешь крикнуть, шевельнуться и вздохнуть, —
Тотчас бешеные волки в кровожадном исступленьи
В горло вцепятся зубами, встанут лапами на грудь.

Ты поймешь тогда, как злобно насмеялось все, что пело,
В очи глянет запоздалый, но властительный испуг.
И тоскливый смертный холод обовьет, как тканью, тело,
И невеста зарыдает, и задумается друг.

Мальчик, дальше! Здесь не встретишь ни веселья, ни сокровищ!
Но я вижу — ты смеешься, эти взоры — два луча.
На, владей волшебной скрипкой, посмотри в глаза чудовищ
И погибни славной смертью, страшной смертью скрипача!