Poeta

Słyszałem w parku, jak śpiewa kobieta.
Lecz ja, ja wpatrzyłem się w księżyc.

I nigdy nie myślałem o śpiewaczce,
Księżyc w obłokach pokochałem.

Piękny Bóg — byłem mu nie całkiem obcy —
Spojrzeniem mi się odwzajemnił.

Ni drzew gałęzie, ani nietoperze
Mnie przed spojrzeniem tym nie skryją.

W oczy poetów, niepomnych kobiety.
Miło jest patrzeć księżycowi,

Jakby w połyskujące łuski smoków.
Świętych poetów mórz.

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Поэт» на польский язык.

Поэт

Я слышал из сада, как женщина пела,
Но я, я смотрел на луну.

И я никогда о певице не думал,
Луну в облаках полюбив.

Не вовсе чужой я прекрасной богине:
Ответный я чувствую взгляд.

Ни ветви дерев, ни летучие мыши
Не скроют меня от него.

Во взоры поэтов, забывших про женщин,
Отрадно смотреться луне,

Как в полные блеска чешуи драконов,
Священных поэтов морей.