Содержание

Өнөөдөр чамайг над дээр ирэхийг
Өр зүрхнийхээ угаас би ойлгоно.
Гэрэлт сарны дор юу боллоо гэж
Ганцаар чингэж үлдэх билээ дээ.

Чи минь зогслоо, царай чинь цайжээ,
Чимээгүйхэн цуваа чи тайлнам.
Тэргэл саран харанхуй шугуйн араас
Тэнгэрт ийнхүү гийдэг сэн биш гэж үү?

Саранд илбэдүүлсэн,
Сайхан чамдаа хүлэгдсэн.
Бүрий харанхуй, хувь заяа минь,
Бүрэн жаргалтай, нам гүм.

Инээд баясал үгүй ойн амьтан
Ирэх хаврын нялх үнэрт автсан.
Цагийн чимээг чих тавин сонсож
Цайвар сарыг ажсаар тэр зогсоно.

Зүүд нойрноос бүхнийг сэрээхээр
Зүрхэн хад өөд сэмхэн гэтнэ.
Сарны хөдөлгөөнтэй алхаа нийлүүлж
Санаа алдам зөөлөн хөл тавина.

Тэвчээр алдтал уйдсан ч хайрласаар,
Түүн лугаа дуугүйхэн байхыг хүснэ.
Эгэл саран шиг энхрийхэн чамайгаа
Эрт урьдын айдастай хамт угтах сан.

Агшин өнгөрсөн ч чи минь хажууд үгүй,
Ахин дахин өдөр, бүрий харанхуй,
Сарны илчинд түлэгдсэн сэтгэл минь
Сайхан чиний минь дүрийг хадгалнам.

Хоёр сэтгэлийг холбосон хэдий ч
Хагацуулж биднийг дахин салгасан.
Дун цагаахан саран шиг гэрэлтэх
Дундрашгүй ариун шөнө дундын дурлал.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Свидание» на монгольский язык.

Свидание

Сегодня ты придешь ко мне,
Сегодня я пойму,
Зачем так странно при луне
Остаться одному.

Ты остановишься, бледна,
И тихо сбросишь плащ.
Не так ли полная луна
Встает из темных чащ?

И, околдованный луной,
Окованный тобой,
Я буду счастлив тишиной
И мраком, и судьбой.

Так зверь безрадостных лесов,
Почуявший весну,
Внимает шороху часов
И смотрит на луну,

И тихо крадется в овраг
Будить ночные сны,
И согласует легкий шаг
С движением луны.

Как он, и я хочу молчать,
Тоскуя и любя,
С тревогой древнею встречать
Мою луну, тебя.

Проходит миг, ты не со мной,
И снова день и мрак,
Но, обожженная луной,
Душа хранит твой знак.

Соединяющий тела
Их разлучает вновь,
Но, как луна, всегда светла
Полночная любовь.