Translations
Кредо
Яруухан гэрэлтэх цэцэрлэгтээ би
Ялсан баатар шиг гялалзаж явахдаа,
Хаанаас ирснээ би мэдээгүй...
Хаашаа явахаа ч бас мэдэхгүй ээ.
Сарнай цэцгийн сайхнаас залхаж
Саруулхан үзэсгэлэнд би автана.
Санагалзаж ядарсан сэтгэл минь
Санаж бодоогүй амар амгаланг хүснэ.
Өвчтэй хэдийн үхлийн өмнө би
Өнчин сүүдрийн бүжиг эргэх юун.
Агсам галын улайрах ид шид
Агшин бүрийн нууцаар би амьдарна.
Харанхуй шөнийн сүүдэр, нарны гэрэл,
Хорвоогийн бүх зүйл надад нээлттэй.
Энгүй уудам, ялгуусан огторгуйд
Энхрийхэн гараг, эрхэс сүүмэлзэнэ.
Эрүүл бус ухаан би хайсангүй ээ,
Эргэн санахуйд, хаашаа л явна даа.
Орчлонгийн одод оддоо озохуйд,
Омголон сэтгэл хүслийн галаар дүрэлзэнэ.
Бахдам сайхан гоо үзэсгэлэнгийн өмнө
Баяр хөөр, хуурын аялгуу эгшиглэнэ.
Гэгээхэн дүртэй, гэрэлт цагаахан цэцэгс
Гэмгүйхэн сүнс мэт хэлхэлдэн хэн байсан.
Хан тэнгэрийн эцэс үгүй агаарт уусаж,
Халуухан зүрхнийхээ гайхамшигт итгэсэн.
Хаа ч хамаагүй оршин буй хэдий ч
Хамаг бүхэнд нойроо би бэлэглэнэ.
Ам ангайн үзэсгэлэн гоог биширсэн ч
Амьд сэрүүн цагтаа агуу хүчирхэг явсан.
Эгнэгт хоосон эрхэмсэг оршихуйн дээр
Эгшиг яруухан солонго татах болно.
Credo
Откуда я пришел, не знаю…
Не знаю я, куда уйду,
Когда победно отблистаю
В моем сверкающем саду.
Когда исполнюсь красотою,
Когда наскучу лаской роз,
Когда запросится к покою
Душа, усталая от грез.
Но я живу, как пляска теней
В предсмертный час большого дня,
Я полон тайною мгновений
И красной чарою огня.
Мне все открыто в этом мире —
И ночи тень, и солнца свет,
И в торжествующем эфире
Мерцанье ласковых планет.
Я не ищу больного знанья
Зачем, откуда я иду.
Я знаю, было там сверканье
Звезды, лобзающей звезду,
Я знаю, там звенело пенье
Перед престолом красоты,
Когда сплетались, как виденья,
Святые белые цветы.
И жарким сердцем веря чуду,
Поняв воздушный небосклон,
В каких пределах я ни буду,
На все наброшу я свой сон.
Всегда живой, всегда могучий,
Влюбленный в чары красоты.
И вспыхнет радуга созвучий
Над царством вечной пустоты.
Ялсан баатар шиг гялалзаж явахдаа,
Хаанаас ирснээ би мэдээгүй...
Хаашаа явахаа ч бас мэдэхгүй ээ.
Сарнай цэцгийн сайхнаас залхаж
Саруулхан үзэсгэлэнд би автана.
Санагалзаж ядарсан сэтгэл минь
Санаж бодоогүй амар амгаланг хүснэ.
Өвчтэй хэдийн үхлийн өмнө би
Өнчин сүүдрийн бүжиг эргэх юун.
Агсам галын улайрах ид шид
Агшин бүрийн нууцаар би амьдарна.
Харанхуй шөнийн сүүдэр, нарны гэрэл,
Хорвоогийн бүх зүйл надад нээлттэй.
Энгүй уудам, ялгуусан огторгуйд
Энхрийхэн гараг, эрхэс сүүмэлзэнэ.
Эрүүл бус ухаан би хайсангүй ээ,
Эргэн санахуйд, хаашаа л явна даа.
Орчлонгийн одод оддоо озохуйд,
Омголон сэтгэл хүслийн галаар дүрэлзэнэ.
Бахдам сайхан гоо үзэсгэлэнгийн өмнө
Баяр хөөр, хуурын аялгуу эгшиглэнэ.
Гэгээхэн дүртэй, гэрэлт цагаахан цэцэгс
Гэмгүйхэн сүнс мэт хэлхэлдэн хэн байсан.
Хан тэнгэрийн эцэс үгүй агаарт уусаж,
Халуухан зүрхнийхээ гайхамшигт итгэсэн.
Хаа ч хамаагүй оршин буй хэдий ч
Хамаг бүхэнд нойроо би бэлэглэнэ.
Ам ангайн үзэсгэлэн гоог биширсэн ч
Амьд сэрүүн цагтаа агуу хүчирхэг явсан.
Эгнэгт хоосон эрхэмсэг оршихуйн дээр
Эгшиг яруухан солонго татах болно.
Credo
Откуда я пришел, не знаю…
Не знаю я, куда уйду,
Когда победно отблистаю
В моем сверкающем саду.
Когда исполнюсь красотою,
Когда наскучу лаской роз,
Когда запросится к покою
Душа, усталая от грез.
Но я живу, как пляска теней
В предсмертный час большого дня,
Я полон тайною мгновений
И красной чарою огня.
Мне все открыто в этом мире —
И ночи тень, и солнца свет,
И в торжествующем эфире
Мерцанье ласковых планет.
Я не ищу больного знанья
Зачем, откуда я иду.
Я знаю, было там сверканье
Звезды, лобзающей звезду,
Я знаю, там звенело пенье
Перед престолом красоты,
Когда сплетались, как виденья,
Святые белые цветы.
И жарким сердцем веря чуду,
Поняв воздушный небосклон,
В каких пределах я ни буду,
На все наброшу я свой сон.
Всегда живой, всегда могучий,
Влюбленный в чары красоты.
И вспыхнет радуга созвучий
Над царством вечной пустоты.