Ζωή
Жизнь
Με βλέμμα σκυθρωπό, καρδιά νεκρή στην θάλασσα από τους βράχους ρίχτηκα,
Την ώρα που σαν λάβαρο στον ουρανό υψωνόταν η ομιχλώδης, ρόδινη αυγή,
Είτε στο κελί ελεύθερος σαν τους αετούς να γίνω,
Είτε την αναπάντεχη, να βρω, γαλήνη στην καπνισμένη του βάρβαρου φωλιά!
Επιτέλους, κατάλαβα. Το σύμβολο της ζωής δεν είναι ο ποιητής που λόγια φτιάχνει,
Ούτε ο πολεμιστής με την σκληρή καρδιά, μηδέ ο εργάτης που το αλέτρι σέρνει,
- Μ’ ειρωνικό χαμόγελο το βρέφος – βασιλιάς στη λεοντή,
Παίζει με τα λευκά κουρασμένα χέρια τα παιχνίδια του.
Την ώρα που σαν λάβαρο στον ουρανό υψωνόταν η ομιχλώδης, ρόδινη αυγή,
Είτε στο κελί ελεύθερος σαν τους αετούς να γίνω,
Είτε την αναπάντεχη, να βρω, γαλήνη στην καπνισμένη του βάρβαρου φωλιά!
Επιτέλους, κατάλαβα. Το σύμβολο της ζωής δεν είναι ο ποιητής που λόγια φτιάχνει,
Ούτε ο πολεμιστής με την σκληρή καρδιά, μηδέ ο εργάτης που το αλέτρι σέρνει,
- Μ’ ειρωνικό χαμόγελο το βρέφος – βασιλιάς στη λεοντή,
Παίζει με τα λευκά κουρασμένα χέρια τα παιχνίδια του.