Содержание

  • Язык:
    Армянский (Հայերեն)

Ապագայի մարդկանց

Людям будущего

Վաղու~ց են մարդիկ հարգանքով լցված
Հին դարերի մի հանգույցի հանդեպ՝
Այն քար-սալերի, որտեղ կա գրված,
Որ թե Սեր, թե Կյանք՝ երկուսը մեկ են։
Բայց դուք տարբեր եք. օ~, ապրում եք դուք
Երագի նետով ժայռն իսկ խոցելով,
Ուստի կարող եք վեր ճախրել խնդուն՝
Թե Սեր և թե Մահ միահյուսելով։

Վաղու~ց են մարդիկ անխոնջ բարբառում
Որ սոսկ ստրուկ են իրենք հողածին,
Հողից են ծնվում ու հող են դառնում,
Փոշի են դառնում ծեր ու նորածին։
Բայց ձեր լուսավոր անհոգությունը
Վառել են խելառ երգեր քնարի,
Ձեր հարսնացուն է Հավերժությունը,
Ձերն է տաճարը համայն աշխարհի։

Խորին համոգմունք բոլորն ունեին,
Որ պետք է ապրել անլուրջ մի սիրով,
Որ կինը ծնունդ է հին մեղքերի.
Սուրբ մանչ է ծնում, ինքը՝ մեղքի ծով:
Բայց դուք նշան եք առել մեզ անհաս
Բյուր տարիների սլացքից անհետ.
Ձեր կողակցուհուն ձեզնից անպակաս
Դեպի Բարձունքը կտանեք ձեզ հետ:

Другие переводы:

А вот еще:

Cain’s Descendants

He didn’t deceive us, that sad, somber spirit / Who wears the morning star as pseudonym / And said: "Shun not the highest gain, nor fear it: / Taste of the fruit and you will equal Him." / / Instantly, for the youth, all roads lay open, / And for old men, all mysteries to know, / ...