Содержание

ცხოვრება სევდაა, ცხოვრება ფუჭია,
არ ინდობს არავის სავსებით.
იგივე ნოხები სასტუმრო ოთახში,
იგივე მტვრიანი თასები.

ხელთ ვიღებ პატარა, ნაცრისფერ, მტვრიან ტომს,
გავფანტო ნაღველი წყეული.
მაგრამ ამ ტომებშიც სხვა უყვართ კავალრებს
და არა მე, ასე ეული.

სრულიად სხვაგვარი, სრულიად სხვაგვარი,
მოვჩანვარ ვეება სარკეში.
მე ვარ ნაიადა, მთვარის სინათლეზე
ლივლივა მდინარის ტალღებში.

ვარ საუკუნეთა სიღრმეში მცხოვრები
პრინცესა, სულს ტრფობა სჭირდება
და ვისმენ მთრთოლვარედ ლამაზი პაჟისგან
წარმოთქმულ ხოტბას და დიდებას.

ან ბალზე, ვერსალში, როცა დედამიწა
დღისით დაღლილ თვალებს ასვენებს,
ვატყვევებ თვით მეფეს, ხოლო სხვა ჭაბუკთა
მზერას სევდის ცრემლი ასველებს.

ანდა ჩემს რომანსებს ეტრფის თვით პარიზი,
ხალხზე მაგიურად მოქმედებს
და ისე ძლიერ, რომ ცნობილი პოეტი
მე მიძღვნის სტანსებს და სონეტებს.

მერე... გავთხოვდები, ვიქნები ერთგული,
ქალი ქმრისთვის უნდა ცხოვრობდეს,
მაგრამ ჩემს ოცნებას, ჯიუტს და თავნებას
რა შეცვლის სიცოცხლის ბოლომდე.

და, სამაგიეროდ, დაღლილთან სიკვდილი
ცხენით მოჭენდება ფიცხელით,
ვით უცხო რაინდი, ქერცლიან ჯავშანზე
ვარდი რომ უელავს წითელი.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Старая дева» на грузинский язык.

Старая дева

Жизнь печальна, жизнь пустынна,
И не сжалится никто;
Те же вазочки в гостиной,
Те же рамки и плато.

Томик пыльный, томик серый
Я беру, тоску кляня,
Но и в книгах кавалеры
Влюблены, да не в меня.

А меня совсем иною
Отражают зеркала:
Я наяда под луною
В зыби водного стекла.

В глубине средневековья
Я принцесса, что, дрожа,
Принимает славословья
От красивого пажа.

Иль на празднике Версаля
В час, когда заснет земля,
Взоры юношей печаля,
Я пленяю короля.

Иль влюблен в мои романсы
Весь парижский полусвет
Так, что мне слагает стансы
С львиной гривою поэт.

Выйду замуж, буду дамой,
Злой и верною женой,
Но мечте моей упрямой
Никогда не стать иной.

И зато за мной, усталой,
Смерть прискачет на коне,
Словно рыцарь, с розой алой
На чешуйчатой броне.