Содержание

უცნობი მხატვრის ნახატი ლუვრში

მისი თვალები – მიწისქვეშა ტბების მსგავსია,
მიტოვებული დარბაზები მეფის სასახლის.
მას საუკუნო სამარცხვინო დამღა ასვია,
იგი არასდროს ლაპარაკობს ღმერთზე ხმამაღლა.

მისი ბაგენი – ალისფერი ნაიარევი,
შხამით გაჟღენთილ ბასრი ხანჯლით რომ დამჩნეულა;
არ უგემია სიტკბოება, გონის ამრევი.
სევდით აღსავსე ნაადრევად დადუმებულა.

ხელები – თეთრი მარმარილო, ციალი მთვარის.
მათ საშინელი შელოცვისგან ვერავინ იხსნის.
ეფერებოდნენ თმებს ჩამოშლილს გრძნეული ქალის
და სხვათა ჯვარცმაზედ ნაკვალევს სტოვებდა სისხლის.

მას უცნაური ხვედრი ერგო, იტანჯოს ამით –
იყოს ზმანება მკვლელისა და პოეტის თვალის.
იქნებ, როდესაც დაიბადა იგი, იმ ღამით
ცაზე კომეტამ სისხლიანი დატოვა კვალი.

მის სულში წყენა ასწლეულთა ბუდობს, იცოდე,
მის სულში სევდა-ნაღველია, სახელი არ აქვს.
მადონას ბაღზე, ყვავილნარით თავს რომ იწონებს,
არ გასცვლის თავის მოგონებებს, გულით რომ დააქვს.

თუმც არ მკრეხელობს, სიბოროტე მან შეიძინა.
ნაზი ფერი აქვს მის კანს, ის დროს არ შეუცვლია.
მას შეუძლია გაიღიმოს და გაიცინოს,
მაგრამ ტირილი... ტირილი კი არ შეუძლია.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Портрет мужчины» на грузинский язык.

Портрет мужчины

Картина в Лувре работы неизвестного

Его глаза — подземные озера,
Покинутые царские чертоги.
Отмечен знаком высшего позора,
Он никогда не говорит о Боге.

Его уста — пурпуровая рана
От лезвия, пропитанного ядом.
Печальные, сомкнувшиеся рано,
Они зовут к непознанным усладам.

И руки — бледный мрамор полнолуний,
В них ужасы неснятого проклятья,
Они ласкали девушек-колдуний
И ведали кровавые распятья.

Ему в веках достался странный жребий —
Служить мечтой убийцы и поэта,
Быть может, как родился он — на небе
Кровавая растаяла комета.

В его душе столетние обиды,
В его душе печали без названья.
На все сады Мадонны и Киприды
Не променяет он воспоминанья.

Он злобен, но не злобой святотатца,
И нежен цвет его атласной кожи.
Он может улыбаться и смеяться,
Но плакать… плакать больше он не может.