Содержание

Translations

Сымах та, Цъæх Аргъуаны ‘цæг палладинтæ
Хъуынтъыз бон уын раст фæндаг амоны румб,
Гонзальво ‘мæ Кук, Лаперуз, стæй де-Гама,
Бæллицдарæг, паддзах, генуйаг Колумб!

Ганнон Карфагенаг, æлдар Сенегамбий,
Нæ наудзог Синдбад æмæ Улисс-нæргæ,
Уæ сгуыхтытыл зарынц ныр дæр дифирамбы
Гуылфæг урс уылæнтæ, къæхæнтæ цæвгæ!

Сымах дæр, уæ паддзахы куыйтæ, пираттæ,
Йæ сыгъзæрин чи ‘мбæхста тар порты арф,
Хæтæгхуаг араббæгтæ, дины салдаттæ,
Цæугæ хидыл чи слæууыд иууыл фыццаг!

Æппæт уыдон, чи ‘ндиуы, чи бæллы, сгары,
Кæмæн нал у уарзон фыдæлты уæзæг,
Æнæфсæрмæй чи худы, джидзæг ыскъæры,
Куы фæхъусы урссæр куырыхонтæм, уæд!

Куыд диссаг, адджын у уæ бæллицты хизын,
Уæ зынаргъ нæмттæ уын мынæгæй зæгъын.
Æмбарын, цы наркозтæ уарзта æвдисын
Уæ уарзон сау денджызты арфад, адджын!

Æнхъæл дæн — нæ дунейы баззад зæххытæ,
Лæджы къах кæм нæ уыди, рохæй лæууынц,
Цæрынц ма дзы хурæфсæст къохты уæйгуытæ,
Рæсуг доны, ‘рттивгæ, дзындзытæ зынынц.

Бæлæстæй дзы ‘ртæдзы иттæг хæрздæф чъиутæ,
Кæдзист сыфтæ сусæгæй «Рæвдздæр! — зæгъынц, —
Ам уардитæ — паддзахы дарæсæй ирддæр,
Сырх зæрин мыдыбындзытæ дзы тæхынц!»

Къаннæг адæм мæргъты сæ ахстæттæй сурынц,
Чызджыты уæздан уындæй не ‘фсæды цæст…
Æнæнымад стъалытæ сау арвыл судзынц,
Кæронмæ нæма у нæ дуне иртæст!

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Вы все, паладины Зеленого Храма…» на осетинский язык.

Вы все, паладины Зеленого Храма…

Вы все, паладины Зеленого Храма,
Над пасмурным морем следившие румб,
Гонзальво и Кук, Лаперуз и де-Гама,
Мечтатель и царь, генуэзец Колумб!

Ганнон Карфагенянин, князь Сенегамбий,
Синдбад-Мореход и могучий Улисс,
О ваших победах гремят в дифирамбе
Седые валы, набегая на мыс!

А вы, королевские псы, флибустьеры,
Хранившие золото в темном порту,
Скитальцы арабы, искатели веры
И первые люди на первом плоту!

И все, кто дерзает, кто хочет, кто ищет,
Кому опостылели страны отцов,
Кто дерзко хохочет, насмешливо свищет,
Внимая заветам седых мудрецов!

Как странно, как сладко входить в ваши грезы,
Заветные ваши шептать имена,
И вдруг догадаться, какие наркозы
Когда-то рождала для вас глубина!

И кажется — в мире, как прежде, есть страны,
Куда не ступала людская нога,
Где в солнечных рощах живут великаны
И светят в прозрачной воде жемчуга.

С деревьев стекают душистые смолы,
Узорные листья лепечут: «Скорей,
Здесь реют червонного золота пчелы,
Здесь розы краснее, чем пурпур царей!»

И карлики с птицами спорят за гнезда,
И нежен у девушек профиль лица…
Как будто не все пересчитаны звезды,
Как будто наш мир не открыт до конца!