Дұғалау
Жасөспірім сиқыршы
Қара қошқыл хитон жамылған,
Бұ дүниелік сөзден жаңылған,
Заңсыздық патшайымы алдында
Ғажайып лағылын шашып, аңырған.
Өртелген өсімдік жұпар шашады,
Шексіздік әлемінің өңін ашады.
Көлеңкелер бірде балық, бірде құс болып,
Сұп-сұр қалыппен аулақ қашады.
Көрінбес шектер жасын бұлайды,
Отты діңгек шоқпен тәнін шылайды.
Асқақтаған әскери мінбелер
Құлдық ұрып, төмен құлайды.
Патшайымның әсем қимылы
Танытқандай ішкі пиғылын.
Жылтыраған тәнін бүркепті
Жамылғы етіп күміс қар сыйлығын.
Айналасын естен шығарып,
Патшайымның ниетін құп алып.
Ессіз көзі төсіне арбалып,
Білезігіне қарар таң қалып.
Жасөспірім сиқыршы
Қара қошқыл хитон жамылған
Демін ала алмай, естен жаңылған
Патшайымға барын ұсынды
Артық емес деп жанымнан.
Ал, жаһұттай Нілдің толқыны,
Тербетіліп, мұңмен толқыды
Құп-қу патшайым түсіріп алды
Оған арналған алқызыл гүлді... сол күні...
Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Заклинание» на казахский язык.
Заклинание
Юный маг в пурпуровом хитоне
Говорил нездешние слова,
Перед ней, царицей беззаконий,
Расточал рубины волшебства.
Аромат сжигаемых растений
Открывал пространства без границ,
Где носились сумрачные тени,
То на рыб похожи, то на птиц.
Плакали невидимые струны,
Огненные плавали столбы,
Гордые военные трибуны
Опускали взоры, как рабы.
А царица, тайное тревожа,
Мировой играла крутизной,
И ее атласистая кожа
Опьяняла снежной белизной.
Отданный во власть ее причуде,
Юный маг забыл про все вокруг,
Он смотрел на маленькие груди,
На браслеты вытянутых рук.
Юный маг в пурпуровом хитоне
Говорил, как мертвый, не дыша,
Отдал все царице беззаконий,
Чем была жива его душа.
А когда на изумрудах Нила
Месяц закачался и поблек,
Бледная царица уронила
Для него алеющий цветок.