Қайғының ауыр дауысы...
Қайғының ауыр дауысы,
Мұң үні, сосын дала әні.
Патшалар тұрған зал ішін
Жайымен кернеп барады.
Суық бағандар тізіле
Қозғалыссыз һәм жылусыз
Патшаның салқын жүзіне
Көлеңке тастап, тұр үнсіз.
Бірікті айғай, дабыр мол,
Көкіректі шерден аластап:
«Көрінбес қалыңдыққа жол —
Шындық боп нағыз жол ашпақ!
Қарашық жасқа толған-ды,
Құрғатайық та сол жасты.
Әлем-бикеш біздік болған-ды
Қалайша солай болмас-ты!
Дүниенің сұп-сұр, өлі өңін
Қуанышпенен әрлерміз,
Тыңдармыз тағы не дерін,
Жұмбағыңды ашып бер дерміз.
Ғаламға ие болармыз,
Өзгенің онда ісі не?
Шындықты Хақтан алармыз
Отты қылыштың күшімен».
* * *
Алқызыл іңірдің бояуы
Орманда біртіндеп сөнеді.
Жүнжіген бүкір жан баяғы
Көз жасын көлдетіп төгеді.
Иесіз қалған бір құдыққа
Сыбырлап мұң айтар ұғардай.
Кембағал адамды ұмытпай,
Мазақтап үкі отыр ұялмай.
«Өліпті алтын шаш перілер,
Патшалар қайда деп жоқтармын.
Дәрменсіз халіммен, мені көр,
Бұл жерге әмірші боп қалдым.
Бір кезде ессіздік азғырып,
Патшаның сарайын сүйгізді.
Ал бүгін басыма тәж қылып,
Қарағай қылқанын кигізді.
Сарайым жасамас сауығын,
Бойыма қорқыныш тарады.
Үрейлі мына әлем, Тәңірім,
Жәрдем ет, мен өліп барамын!..»
...Иесіз қалған бір құдыққа
Сыбырлап мұң айтар ұғардай.
Кембағал адамды ұмытпай,
Мазақтап үкі отыр ұялмай...
Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Сказка о королях» на казахский язык.